Opinie

Eerst het goede nieuws. De “gratis” 15 m³ drinkwater per gedomicilieerde bewoner verdwijnt. En nu het slechte nieuws. De eenheidsprijs van het drinkwater zal duurder worden naarmate er per gezin meer water wordt verbruikt. Voor de drinkwaterprijs wordt dan verder ook nog rekening gehouden  met  de  officiële  gezinssamenstelling.  Deze  beleidsintentie  is ongetwijfeld  goedbedoeld,  maar  voor  de  syndicus  die,  in  een  appartementsgebouw, het waterverbruik onder de mede-eigenaars correct moet verdelen volstrekt onuitvoerbaar.

De overname van de inning van de registratie- en de successierechten door het Vlaams gewest heeft tot een aantal inhoudelijke en terminologische wijzigingen geleid. Zo verdween het woord registratierechten in de verkoopovereenkomsten voor onroerende goederen gelegen in het Vlaams gewest. Vanaf nu moeten we het hebben over de verkooprechten. Aan de hoge tarieven werd evenwel niet geraakt. CIB Vlaanderen vraagt reeds langere tijd dat de registratierechten bij verkoop zouden worden verlaagd. Met de overname van de inning heeft dit pleidooi niet aan actualiteitswaarde ingeboet. Voor wie moet betalen speelt het geen rol of het nu registratierechten zijn of verkooprechten. Verlaging van deze rechten daarentegen, zeker voor de doelgroepen, is dringend als impuls om onder meer het aanbod huurwoningen te verhogen. Een uitbreiding van het toepassingsgebied van het renovatie-abattement zou hiertoe alvast een nuttige eerste stap kunnen zijn.

De voorbije weken was er een hele discussie over het al dan niet bevriezen van de indexering van de woninghuurprijzen. Het leek wel een staatszaak waar ministers, partijvoorzitters, het middenveld, kortom, bijna iedereen een mening over had. Over de essentie leek het echter zelden te gaan: hoe we de private huurmarkt opnieuw zuurstof kunnen inblazen. Geld voor financiële impulsen is er momenteel niet. Maar maatregelen die zorgen voor een gunstiger investeringsklimaat, en die géén overheidsmiddelen kosten, kunnen nu wel worden genomen.